Het ranking seizoen is weer begonnen (lijkt wel altijd parallel te lopen met het aspergeseizoen). Mijn timeline op LinkedIn wordt overstroomd door advocaten en advocatenkantoren die zo trots zijn op hun ranking in de Legal 500, die het zo eervol vinden dat ze (weer) zijn opgenomen en zo dankbaar zijn voor de aanbevelingen die zij hebben gekregen van hun peers en cliënten. Ik begrijp dat heel goed, ik heb er in mijn advocatenleven ook vrolijk aan meegedaan, erkenning is altijd leuk en goed om te krijgen, en is goed voor de moraal en het ego, zeker in deze sombere tijden.
Maar ik vraag mij wel in toenemende mate af of deze en iedere andere ranking nog wel impact heeft en onderscheidend is. Bijna elk zich zelf respecterend kantoor is wel in (één van de tiers van de) de ranking in een vakgebied waarin ze opereren opgenomen worden. Het aantal rankings, awards, nominaties, prijzen, etc. groeit ook als onkruid de afgelopen jaren. Of ben ik door het (relatieve) isolement waarin ik noodgedwongen verkeer een enorme azijnpisser geworden? Ik vroeg mij overigens zoiets dergelijks ook al af toen half juridisch Nederland een half jaar geleden een Magna Charta nominatie ontving voor hun publicatie.
En wat vinden (potentiele) cliënten eigenlijk van een ranking? Of is de ranking alleen een dingetje voor de beroepsgroep?
Ik zou het wel verfrissend vinden als een advocatenkantoor eens de stoute schoenen zou aantrekken en zou zeggen dat zij niet in de rankings is opgenomen en dat dat natuurlijk komt omdat die rankings voor geen meter kloppen. Of dat het onbegrijpelijk is dat ze er niet instaat of in een te lage tier is opgenomen. Dat zou nog eens onderscheidend zijn en van lef getuigen en waarschijnlijk ook meer opvallen.